nieuw blog!

Morgen is het weer zo ver, dan ga ik weer naar Noorwegen. Ook dit jaar ga ik een blog bijhouden. Echter wel een nieuwe, op een nieuwe site:

lisenoorwegen.reismee.nl

Er is in een jaar een hoop veranderd. Dit jaar zullen dingen misschien minder indruk maken, omdat ik veel vorig jaar al heb ontdekt. Evengoed zal het een heel ander jaar worden dan vorig jaar. Zonder Honey Poo Poo, zonder Mattias, maar nog wel met Kleine Lise. Zonder Eirik, maar nog wel met Hege (en haar nieuwe vriend). Ik ga m'n best doen om m'n nieuwe blog net zo leuk te maken als vorig jaar!

Weer thuis

Gisteren heb ik toch nog met mijn ouders de adelaarsafari gedaan en gekanood in de fjord! Eerst hadden we gebarbecued met Eirik en Hege. Aan een meer. Er stonden een soort grote, vierkante hutten, die aan één kant open waren en een groot gat in het midden van het dak hadden. Het weer was mooi geworden en de zon scheen heerlijk. Daarna de adelaarsafari, die was onwijs leuk. We hadden Tiga en Joy meegenomen. Mijn vader heeft nog een tijdje gespeeld met Joy, een stok voor haar gegooid. De adelaars lieten wel even op zich wachten. Toen we het adelaarsnest bereikt hadden, waren ze nog nergens te bekennen. Op een omgevallen boomstam onder het nest waren we gaan zitten, mama had een pak chocoladekoekjes meegenomen

. We hoorden wel het jong in het nest piepen. Na ongeveer 10 minuten kwamen de ouders. Eén bleef hoog vliegen, de ander cirkelde laag over ons heen. Toen we weer weg liepen, volgde die ons nog even en kwam één keer echt heel laag vlak voor ons langs. Ik was even bang dat de vogel een van de honden mee zou nemen. Daarna hebben we gekanood. Het was helaas niet vloed, maar papa wilde zo graag, dat we de boot naar het water getild hebben. De zware 3-4 persoons kano, 400 meter over het modderige wad naar het water; wat een succes. Maar het was het waard! Het was heerlijk op het water. Je ervaart de fjord toch anders als je er echt tussen zit. Laag op het water, met de kusten en hoge bergen aan twee kanten.

Vandaag is mijn avontuur in Noorwegen beëindigd. Ik ben weer terug in Nederland, thuis in Heemskerk. Aan de ene kant voelt het wel als thuiskomen, aan de andere kant heb ik heimwee naar Noorwegen. Ik mis het nu al. Vanochtend heb ik nog even uitgebreid afscheid genomen van de schapen en de lammetjes. Het was zo leuk, zelfs de lammetjes die nooit aanhalig waren lieten zich aaien. Ze kwam natuurlijk afscheid nemen. O, ik mis ze nu al.

Het is hier ook zo anders. Zo veel auto's op de weg, als je buiten bent hoor je de auto's overal, zo veel huizen. Ook hier in de straat is veel veranderd, de bouwvakkers hebben zo te zien flink doorgewerkt. Toen ik vanavond in de keuken aan het aanrecht stond, brood te snijden, keek ik voor me. Ik keek tegen glas aan, achter het glas een witte muur. Als ik in Noorwegen aan het aanrecht stond en voor me keek, keek ik ook tegen glas aan, maar achter dat glas zag ik de fjord, de bergen, de schapen.

Natuurlijk zijn er ook voordelen aan om weer in Nederland te zijn. Ik kan iedereen weer zien, het is hier een stuk goedkoper, ik kan meer m'n eigen ding doen. Het zal wel even wennen worden, maar het komt wel goed. En ik ga zeker weten gewoon weer een keer terug naar Noorwegen, naar Eirik en Hege.

Ik heb de afgelopen tweeënhalve maand echt als een geweldige ervaring beleefd. Ik heb er niets over te klagen. Ik heb onwijs leuk werk gedaan. Het vroege opstaan was geen probleem, misschien omdat het toch al licht was, maar vooral omdat er altijd wat leuks te doen was. De omgeving was prachtig. De mensen waren onwijs aardig. Niet alleen Eirik en Hege, maar ook Hege's ouders, Eirik's ouders, Stig, de andere boeren uit de omgeving, de kinderen en lerar(ess)en die langskwamen.

Ik kwam elke keer op ideeën om te schrijven in mijn laatste blog, maar ik ben ze nu echt allemaal vergeten... Ik wil wel nog iedereen bedanken voor de interesse, het lezen van mijn blog, de leuke reacties. Dat heeft me echt goed gedaan.

Oja, ik heb gisteren nog wat foto's toegevoegd. Ik heb nog een paar foto's die ik nog moet plaatsen, maar ik weet niet of ik daar nog aan toe kom.

Dag 70

Weer terug van weggeweest. Ik heb een paar heerlijke dagen met m'n ouders in Senja gehad. Het was werkelijk een prachtige omgevng, vooral in Mefjord, waar we de laatste twee nachten in een te groot huis hebben doorgebracht. We hebben veel van de omgeving gezien, veel van de taartjes geproefd, veel rondgereden. De eerste drie nachten hebben we in een cabin geslapen. Wel eentje met elektriciteit en stromend water, zelfs een douche. Ik had het eigenlijk wel zo verwacht, maar mijn ouders hadden er denk ik iets meer van verwacht. Het huis is Mefjord maakte dan ook alles weer goed, met 5 slaapkamers, twee badkamers, een woon- en eetkamer, keuken en een grote steiger, die over de zee heen liep. Een prachtig uitzicht op stijle, woeste bergen. En een werkelijk prachtige omgeving.
Veel vissers, een dorpsgek, meeuwen en meeuwenbaby's. Helaas was het wel erg bewolkt en hingen de wolken laag. Hierdoor waren soms de bergen ineens verdwenen en hebben we de midnachtzon niet kunnen zien. Het was evengoed wel licht, 24 uur per dag.

Het was lekker om even vakantie te vieren. Vanmiddag ben ik weer terug bij Hege en Eirik gekomen. Hier breng ik mijn laatste twee nachten in Noorwegen door. Het is toch wel leuk om weer op de boerderij te zijn. Zo moest ik net de lammetjes voeren en het hek controleren. Het is heerlijk om weer even geknuffeld te worden door Pernille en Banana (de twee volwassen schapen). Ze kwamen gelijk al op me af. Ook een paar van de lammetjes kwamen even hallo zeggen. Honey Poo Poo ziet er niet zo goed uit. Ze was van de week bijna dood. Hege had haar gevonden, vast in het hek. Ze dacht eigenlijk dat het lam al dood was, maar toen zag ze het met haar ogen knipperen. Het hek zat strak om haar heen, waardoor ze geen adem kon halen. Haar kop was opgezwollen en na de bevrijding duurde het nog een tijdje voordat ze weer op krachten kwam. Nu ziet een van haar ogen er niet zo goed uit. Verder ziet ze er denk ik slecht uit doordat ze nat geregend is. Ze was in ieder geval wel weer enthousiast en kwam ook even knuffelen. O, wat ben ik toch gek op die beesten. Ik ga ze dan ook onwijs missen, dat weet ik zeker.

Helaas was er ook een dood lammetje. Van de week zijn de laatste potlammetjes naar buiten gegaan. Ze groeiden niet of te weinig, dus de melkmachine had geen nut meer voor ze. Nu kunnen ze van het krachtvoer eten. Eén van de lammetjes was al een tijdje zwakker dan de rest. Het groeide in een paar weken maar één kilo, was daardoor het lichtste lammetje, en zag er niet erg gelukkig uit. Het stond vaak met een bolle rug en de staart tussen de pootjes. Maar het at, wilde niet worden bijgevoerd en toonde verder geen symptomen van ziekte. Het was gewoon een zwak lammetje. Zojuist heb ik het dood in het weiland gevonden. Het was er eigenlijk wel het wachten op. Wel zielig, natuurlijk.

Dag 65

Gisteren zijn van al mijn grote plannen helaas niet zo veel uitgekomen. Maar dat maakt niet uit. We zijn naar Tromsø geweest, hebben daar natuurlijk een softijsje gegeten, zijn daar met lift de berg op geweest en vervolgens naar de top gelopen en we hebben een museum bezocht, waar helaas niet zo veel aan was. Toen we weer terug waren hebben we wat gegeten en kwamen de Noorse borrels uit de kast. Daarna was er eigenlijk niet meer zo veel energie om te gaan kanoën of op adelaarsafari te gaan. Misschien als we over een paar dagen terugkomen, dat we het dan alsnog kunnen doen.

Straks gaan we er tot 25 juni tussenuit. Eerst gaan we drie dagen in een cabin in Tenevol, daarna twee dagen in een hotel in Senjahopen (sorry als dit niet klopt). Deze plaatsen liggen allebei op het eiland Senja, iets ten zuiden van hier. Daar gaan we wat rondrijden, mooie dingen bekijken en leuke dingen doen. Senja moet een erg mooi eiland zijn en verschillende activiteiten en bezichtigheden te bieden hebben. Hege heeft ons al over allerlei plekken verteld waar we zeker even heen moeten. Ik ben benieuwd!

Wel een rot idee dat het er nu eigenlijk wel op zit. Na deze 5 dagen komen we nog 2 dagen terug, dan gaan we al weer naar huis. Ach, ik blijf gewoon zoeken naar m'n Noorse, rijke, boerengod.

Dag 63

Ja, hoor! 30 graden in Nederland. Alsof ik dat geloof! Nou, ik vind 12 graden ook goed, hoor. Het is in ieder geval droog. Het zonnetje kwam vanavond ook nog even door. Perfect weer om actief te zijn.

Mijn ouders zijn vandaag aangekomen! Lulla kwam vanochtend ineens met het idee om mij mee te nemen naar de stad en daarna af te zetten op het vliegveld, zodat ik ze daar op kon wachten. Ik had mijn ouders hier niets over verteld. Op het vliegveld wachtte ik aan een tafeltje, aan de andere kant van de tafel zat een jongen. Geen idee wie het was, ik nam aan dat hij ook op iemand zat te wachten. Maar wat zou hij gedacht hebben toen ik me ineens achter een grote pilaar verstopte? Ik wilde dat m'n ouders me niet zagen, tot ze me voorbij gelopen waren. Ik had allerlei plannen gemaakt om ze te verassen, maar toen ik ze eenmaal zag kon ik ze alleen nog maar om de nek vliegen. Ik was echt blij om ze weer te zien. Ze hebben hier bij Hege en Eirik thusi meegegeten en zijn net vertrokken naar hun hotel. Natuurlijk nadat ik ze de boerderij heb laten zien en kennis heb laten maken met alle lammetjes. Kleine Lise, Honey Poo Poo, Chris Kato, de Dales Brothers, Iron Man, de chihuahua lammetjes, Pernilla, Banana.

Morgen ga ik met m'n ouders naar de stad Tromsø. Ik wil daar met ze de berg op waar je met een kabelbaan op kan gaan. Vanaf daar wil ik dan met ze naar de top lopen. Als er dan nog tijd is wil ik naar een van interessante musea, een softijsje eten, misschien nog wat andere dingen doen. Als we terug komen gaan we de adelaarsafari doen. Als het 's avonds weer vloed is gaan we hier achter even kanoën. Ik wil ze zo graag de omgeving hier laten zien.

M'n ouders snappen ook wel dat ik nog lang niet terug naar huis wil. Hun monden vielen open van de mooie omgeving hier, het prachtige uitzicht. Ik kijk er ook wel tegenop om weer terug te moeten. Ik wil iedereen wel weer zien, maar het is in Nederland zo vol. Vol met gebouwen, vol met mensen, geen natuur en al helemaal geen heuvels, laat staan bergen! Wat moet ik daar doen? Als je hier bent, ligt de wereld aan je voeten. Je kan gaan waar je wilt, doen wat je wilt. In Nederland, als je het bos in gaat bijvoorbeeld, maar je alleen om de daar voor aangelegde paden lopen. De polder ligt achter ons huis, daar kan je over de asfaltweg lopen of fietsen. Hier ga je de bergen in, maak je je eigen route, hoef je geen pad te volgen. Er is hier zo veel ruimte. En als je behoefte hebt aan wat meer mensen om je heen, ga je een dagje de stad in. Als je een ruige natuur wilt, ga je naar het noorden. Voor iest minder ruige natuur, dan ga je naar het zuiden. Ik kan dit land aan iedereen aanraden, bijvoorbeeld als vakantiebestemming. Je moet hier echt een keer geweest zijn, het gezien hebben. Het is prachtig hier. Ik kom hier zeker weten nog een keer terug, het liefst na de zomer gelijk al!

Dag 62

Gisteren hebben we niet zo veel bijzonders gedaan. 's Ochtends hebben ik en Hege hebben het hele huis een grote schoonmaakbeurt gegeven (ik doe hier allemaal dingen die ik thuis nooit doe!). 's Middags hebben we paardgereden over het strand. Ik heb op de Shire door het natte zand gegalloppeerd, het was heerlijk. Ik hoefde het paard niet eens vooruit te zetten, ze ging al vanzelf. Wat een sprongen maakt zo´n groot beest. Het was wel even wennen, de laatste paarden waar ik op gezet heb waren half zo groot als haar, misschien kleiner. Maar het was vet! En we zaten onder de modder. Het zat zelfs in m'n mond. Maar het is hier normaal dat ik elke dag vies ben. Modder, mest, noem het maar op. Het zit vast wel ergens op m'n kleding.

Vandaag hebben we ook wat extra klusjes gedaan. Het regent buiten, dus sommige werkzaamheden stellen we wat uit. Ik heb evengoed wel even geschilder. De buitenkant van de garage wordt wit, in plaats van rood. Ik heb ook de laatste potlammeren gewogen. Als het droog is, brengen we die naar buiten bij de andere lammeren. Verder hebben we de stal opgeruimd, wat apparatuur op de trekker verwisseld en schoongemaakt. Het klinkt nu misschien alsof we niks doen, maar dat zijn ook klussen waar je de hele dag mee bezig kunt zijn.

Kleine Lise is geen kleine Lise meer. Ze weegt nu al 20 kilo en is in de afelopen 9 dagen 6 kilo gegroeid! Zodra het mooi weer is gaat zij dus ook naar buiten. Ze ziet er goed uit, heel anders dan toen ik haar voor het eerst zag, maar nog steeds kaal op haar hoofd.

Morgenavond komen m´n ouders langs. Overmorgen ben ik van plan om met ze naar de stad Tromsø te gaan en later op de dag de adelaarsafari te doen en misschien te kanoën. Ik weet niet wat hun plannen zijn, volgens mij hebben ze die nog niet.

Ik heb de bel afgedaan bij het schaap dat bij mn slaapkamerraam loopt. Dat scheelt al een hoop!

Het aftellen is nu ook al begonnen. Nog 10 dagen, dan zit ik weer in Nederland. Ik heb al een heel lijstje met dingen die ik moet doen als ik weer thuis ben, dus stilzitten zit er nog even niet in. Maar uitslapen misschien wel

Dag 60

Matthias is dood

Hij was een van de twee lammetjes die we nog steeds bijvoeren met de fles. Vanochtend lag hij daar ineens. En waarom? We hadden niets aan hem gemerkt. Wel had hij iets van een ontsteking in z'n mond, maar dat leek juist beter te worden. En zo veel lammetjes hebben dat gehad, die leven allemaal nog. En waarom nou precies Matthias? Hij was het enige lammetje dat reageerde op zijn nam, dat terugkrabe als je hem onder z'n buik krabde. En zijn moeder stond om hem te schreeuwen. Die raakt hem nooit uit het oog, anders wordt ze gek. Gelukkig is ze nu gestopt met schreeuwen. Wat een nare bedoeling...

We hebben het laatste schaap dat nog bij Elvenes in het weiland liep, hier heen gehaald en met haar lammetjes bij de potlammeren in de wei gezet. Ze was als enige niet naar de bergen gebracht, omdat een van haar lammetjes en gebroken of ontwrichte poot heeft. Hege is bang dat het schaap in de bergen niet naar haar lam zou omkijken en het in de steek zou laten. Van de week hoopte ze nog dat het lam dood was, zodat ze wel de bergen in kon. Maar goed, nu staat het schaap naar m'n slaapkamerraam. Het enige vervelend is dat ze een bel om haar nek heeft. Nog een hou-me-wakker-factor.

Ik slaap hier echt onwijs slecht. Zijn het niet de lammetjes, dan zijn het wel de vliegen, anders is het wel te benauwd. Gelukkig heb ik overdag niet zo veel last van m'n slaapgebrek. Ik verlang wel weer een beetje naar m'n eigen bed.

Ik en Hege hebben de 5 rammen van een andere boer naar het weiland van Elvenes gebracht. Nou, weiland, het is eigenlijk een groot gebied tegen een heuvel aan, met een bos en een open vlakte, waar een hek omheen staat. Deze rammen waren gisteren uit hun eigen weiland ontsnapt en moesten nu dus verplaatst worden. Ondanks dat ze als gekken wegrenden voor de hond, duurde het niet lang tot we ze alle 4 achter het hek 100 meter verderop hadden gekregen. Alle 4. Wacht... In de tuin aan het begin van de grasvlakte die we met de rammen overmoesten, stond een achtergebleven woesteling. Ik bleef bij het open hek staan waar de andere rammen achter stonden, terwijl Hege met de hond probeerde de laatste ram op te halen. Het beest was agressief! Hij zag zijn eigen weerspiegeling in één van de ramen van het huis, werd woest en beukte met zijn kop het raam in. Raam kapot, kop kapot. Met een bloedend voorhoofd rende het beest om het huis heen. Hege riep me om te komen helpen. Ze zei dat ik het hek maar open moest laten. We probeerden de ram met krachtvoer te lokken. Ik stelde voor om bovenop hem te springen, maar Hege zei dat hij ons toch wel van zich af wierp. Dus ik ging voor de 'hard way'. Als hij woest doet, doe ik dat ook. Ik probeerde hem eerst vooruit te jagen door mezelf groot te maken, een harde stem op te zetten. Maar het beest verzette zich en nam een dreigende houding aan. Ik duwde hem weg, maar na twee keer aangevallen te zijn gaf ik het op. Toen kwam het dier er achter dat hij onder de veranda pastte. De veranda was een paar meter lang, dus we konden niet bij hem komen. Nou ja, we konden het wel, maar het zou zelfmoord zijn. Hege heeft het geprobeerd, maar de ram maakte zijn bedoelingen duidelijk: weg!! Ivar, waar ik pas over verteld heeft, woont in het huis en kwam ons helpen. Met een tuinslang probeerden we de ram onder de veranda vandaan te krijgen, maar niets lukte. Ivar stak een plank door de veranda heen en porde het beest ermee, maar hij sprong alleen maar verward en agressief in het rond. Uiteindelijk heeft Hege haar vader gebeld. Die zou met een oude schapenhond van een andere boer de ram proberen het weiland in te krijgen. Deze hond heeft al veel ervaring met schapen, misschen kon die hem wel aan. Wij gingen naar huis. 's Avonds kregen we bericht. Alle rammen waren nu het weiland uit. Ik heb nog voorgesteld om het hek dicht te doen, maar kreeg te horen dat dat niet nodig was. Ik weet niet hoe het nu met de rammen zit, maar het zal vast geen succes zijn.

Dag 59

Mijn ouders zijn nu ook in Noorwegen, maar niet bij mij. Sterker nog, ze zijn 24 uur bij me vandaan. Wat een raar idee. Ze zitten een paar dagen in Oslo, daarna komen ze naar mij toe.

Gisteren heb ik toch weer die berg beklommen. Met de kinderen die hier normaal op donderdag komen, nog wat kinderen van die school, wat ouders, Lulla en Eirik. Ik had zo'n spierpijn van het hardlopen. Nu is de spierpijn helemaal erg, zelfs m'n voeten doen zeer. Maar ik heb het gedaan! Weer naar de top geweest. En ik heb er geen spijt van. Het was waarschijnlijk de laatste keer dat ik deze berg op ging. We hebben weer 8 uur gelopen, maar dit keer met een andere terugweg. Een langere weg, maar minder steil, dus veiliger voor de kinderen. Ik heb ook weer een stuk gerend naar beneden, heb me weer een paar keer verstapt en ben dit keer goed door m'n linker enkel gegaan. Maar het was het waard!

Gister avond heb ik met Lulla, Hege en Eirik in de hottub en de saune gezeten, met bier en Jägermeister. Wat een heerlijke avond. Alleen jammer dat die tuinslang met ijskoud water moest worden aangezet. Mannen... Maar het was opzich wel een lekkere afkoeling. De saune hield ik ook niet zo lang vol. Niet in 65 graden, al helemaal niet in 90 graden. Maar de hottub had een heerlijke temperatuur van 38 graden. Ik ben wel weer opgegeten door de muggen. Wat een grote bulten! Het lijkt wel een reactie van m'n lichaam, dat ze zo opzwellen en hard worden. Hege heeft daar ook last van, Eirik is amper gebeten...

Vandaag zijn we even de stad in geweest. Ik heb een zeemeeuwenei gegeten! En ja, dat is vegetarisch! Het was iets minder smaakvol dan een kippenei, het eiwit was iets blauwer (maar het ei was ook knalhard gekookt) en het was een stuk groter. Daarna hebben we softijs gehaald. Je kan hier uit meer dan 20 soorten dippen voor je ijs kiezen. Ik had blueberry, Hege zoute drop, Eirik had peer en citroen. Je had fruitsoorten, snoepsoorten, notensoorten, chocoladesoorten. Heerlijk! Dit is echt een topland als je van eten houdt, en dan vooral van snoepen! Ik kkom hier zeker nog een keer terug en dan duik ik de supermarkten en snoepwinkeltjes weer in!