Gisteren heb ik toch nog met mijn ouders de adelaarsafari gedaan en gekanood in de fjord! Eerst hadden we gebarbecued met Eirik en Hege. Aan een meer. Er stonden een soort grote, vierkante hutten, die aan één kant open waren en een groot gat in het midden van het dak hadden. Het weer was mooi geworden en de zon scheen heerlijk. Daarna de adelaarsafari, die was onwijs leuk. We hadden Tiga en Joy meegenomen. Mijn vader heeft nog een tijdje gespeeld met Joy, een stok voor haar gegooid. De adelaars lieten wel even op zich wachten. Toen we het adelaarsnest bereikt hadden, waren ze nog nergens te bekennen. Op een omgevallen boomstam onder het nest waren we gaan zitten, mama had een pak chocoladekoekjes meegenomen

. We hoorden wel het jong in het nest piepen. Na ongeveer 10 minuten kwamen de ouders. Eén bleef hoog vliegen, de ander cirkelde laag over ons heen. Toen we weer weg liepen, volgde die ons nog even en kwam één keer echt heel laag vlak voor ons langs. Ik was even bang dat de vogel een van de honden mee zou nemen. Daarna hebben we gekanood. Het was helaas niet vloed, maar papa wilde zo graag, dat we de boot naar het water getild hebben. De zware 3-4 persoons kano, 400 meter over het modderige wad naar het water; wat een succes. Maar het was het waard! Het was heerlijk op het water. Je ervaart de fjord toch anders als je er echt tussen zit. Laag op het water, met de kusten en hoge bergen aan twee kanten.

Vandaag is mijn avontuur in Noorwegen beëindigd. Ik ben weer terug in Nederland, thuis in Heemskerk. Aan de ene kant voelt het wel als thuiskomen, aan de andere kant heb ik heimwee naar Noorwegen. Ik mis het nu al. Vanochtend heb ik nog even uitgebreid afscheid genomen van de schapen en de lammetjes. Het was zo leuk, zelfs de lammetjes die nooit aanhalig waren lieten zich aaien. Ze kwam natuurlijk afscheid nemen. O, ik mis ze nu al.

Het is hier ook zo anders. Zo veel auto's op de weg, als je buiten bent hoor je de auto's overal, zo veel huizen. Ook hier in de straat is veel veranderd, de bouwvakkers hebben zo te zien flink doorgewerkt. Toen ik vanavond in de keuken aan het aanrecht stond, brood te snijden, keek ik voor me. Ik keek tegen glas aan, achter het glas een witte muur. Als ik in Noorwegen aan het aanrecht stond en voor me keek, keek ik ook tegen glas aan, maar achter dat glas zag ik de fjord, de bergen, de schapen.

Natuurlijk zijn er ook voordelen aan om weer in Nederland te zijn. Ik kan iedereen weer zien, het is hier een stuk goedkoper, ik kan meer m'n eigen ding doen. Het zal wel even wennen worden, maar het komt wel goed. En ik ga zeker weten gewoon weer een keer terug naar Noorwegen, naar Eirik en Hege.

Ik heb de afgelopen tweeënhalve maand echt als een geweldige ervaring beleefd. Ik heb er niets over te klagen. Ik heb onwijs leuk werk gedaan. Het vroege opstaan was geen probleem, misschien omdat het toch al licht was, maar vooral omdat er altijd wat leuks te doen was. De omgeving was prachtig. De mensen waren onwijs aardig. Niet alleen Eirik en Hege, maar ook Hege's ouders, Eirik's ouders, Stig, de andere boeren uit de omgeving, de kinderen en lerar(ess)en die langskwamen.

Ik kwam elke keer op ideeën om te schrijven in mijn laatste blog, maar ik ben ze nu echt allemaal vergeten... Ik wil wel nog iedereen bedanken voor de interesse, het lezen van mijn blog, de leuke reacties. Dat heeft me echt goed gedaan.

Oja, ik heb gisteren nog wat foto's toegevoegd. Ik heb nog een paar foto's die ik nog moet plaatsen, maar ik weet niet of ik daar nog aan toe kom.