Weer terug van weggeweest. Ik heb een paar heerlijke dagen met m'n ouders in Senja gehad. Het was werkelijk een prachtige omgevng, vooral in Mefjord, waar we de laatste twee nachten in een te groot huis hebben doorgebracht. We hebben veel van de omgeving gezien, veel van de taartjes geproefd, veel rondgereden. De eerste drie nachten hebben we in een cabin geslapen. Wel eentje met elektriciteit en stromend water, zelfs een douche. Ik had het eigenlijk wel zo verwacht, maar mijn ouders hadden er denk ik iets meer van verwacht. Het huis is Mefjord maakte dan ook alles weer goed, met 5 slaapkamers, twee badkamers, een woon- en eetkamer, keuken en een grote steiger, die over de zee heen liep. Een prachtig uitzicht op stijle, woeste bergen. En een werkelijk prachtige omgeving.
Veel vissers, een dorpsgek, meeuwen en meeuwenbaby's. Helaas was het wel erg bewolkt en hingen de wolken laag. Hierdoor waren soms de bergen ineens verdwenen en hebben we de midnachtzon niet kunnen zien. Het was evengoed wel licht, 24 uur per dag.

Het was lekker om even vakantie te vieren. Vanmiddag ben ik weer terug bij Hege en Eirik gekomen. Hier breng ik mijn laatste twee nachten in Noorwegen door. Het is toch wel leuk om weer op de boerderij te zijn. Zo moest ik net de lammetjes voeren en het hek controleren. Het is heerlijk om weer even geknuffeld te worden door Pernille en Banana (de twee volwassen schapen). Ze kwamen gelijk al op me af. Ook een paar van de lammetjes kwamen even hallo zeggen. Honey Poo Poo ziet er niet zo goed uit. Ze was van de week bijna dood. Hege had haar gevonden, vast in het hek. Ze dacht eigenlijk dat het lam al dood was, maar toen zag ze het met haar ogen knipperen. Het hek zat strak om haar heen, waardoor ze geen adem kon halen. Haar kop was opgezwollen en na de bevrijding duurde het nog een tijdje voordat ze weer op krachten kwam. Nu ziet een van haar ogen er niet zo goed uit. Verder ziet ze er denk ik slecht uit doordat ze nat geregend is. Ze was in ieder geval wel weer enthousiast en kwam ook even knuffelen. O, wat ben ik toch gek op die beesten. Ik ga ze dan ook onwijs missen, dat weet ik zeker.

Helaas was er ook een dood lammetje. Van de week zijn de laatste potlammetjes naar buiten gegaan. Ze groeiden niet of te weinig, dus de melkmachine had geen nut meer voor ze. Nu kunnen ze van het krachtvoer eten. Eén van de lammetjes was al een tijdje zwakker dan de rest. Het groeide in een paar weken maar één kilo, was daardoor het lichtste lammetje, en zag er niet erg gelukkig uit. Het stond vaak met een bolle rug en de staart tussen de pootjes. Maar het at, wilde niet worden bijgevoerd en toonde verder geen symptomen van ziekte. Het was gewoon een zwak lammetje. Zojuist heb ik het dood in het weiland gevonden. Het was er eigenlijk wel het wachten op. Wel zielig, natuurlijk.